Ümit Dolu Bir Söz

Bir yer var hayatta..
Bir pencere..
Biz genelde hep o pencerenin dışında oluyoruz ve o pencerenin içine bakmak istemiyoruz..
Ne zamanki hasta olsak, mesela basit bir grip, pencereden bakıyoruz ve gördüğümüz hayat çok başka..

Nefes almak bile ne zor iş aslında, gece yatınca burnu tıkalı uyumak ya da.
Kulak ağrısı hiç yaşadınız mı? Ağlatabilir  koca bir adamı.
Ya da ağrıyan bir yirmi yaş dişi, sabahı sabah ettirir insana..

Aslında anlatmak istediğim ağrıyan bir diş ya da geçici bir grip değil..
Biz o pencereden bakarken biliyoruz ki geçecek bunlar..
Diş çekilecek, grip bir haftada düzelecek..
Ama kanser hastaları için öyle değil..
Ne zaman biteceği bell olmayan bir hastalık onlarınki..
Hiç geçmeyecek bir grip olduğunuzu öğrenmek gibi ..

Bugün  yine bir kanser hastanesindeydim ve koridorlarda gördüm ki, kanser değil onları öldüren..
Ümitsizlik..
Geçmeyeceğini düşündükleri hastalıkları.
Aslında grip gibi görebilseler, belki iyileşecekler ama öyle görebilmeleri öyle  zor ki...
Ümit lazım onlara ve büyük bir destek..

Geçen gün gazetede ünlü bir onkologla röportaj yapmış Ayşe Arman ve akciğer kanserinin bilmem ne kadar ümitsiz ve yakalanan hastaların % 5 olasılıkla yaşadığını falan yazmış..Acaba hiç mi düşünmüyor bu gazeteciler, akciğer kanseri olan birileri de okuyor bu gazeteleri ve o ümit onların gözlerinden işte tam da bu nedenden siliniyor..
Onlara sorsalar halkı bilinçlendirmek için yazdık derler..Sigara paketlerine dikkat ölürsünüz yazmak gibi bir şey..

Bir de bu olasılıkları benim kafam almıyor.. Pankreas kanseri olup, kurtulan gördüm ben ey ahali..
Bunların kararları çok farklı yerden veriliyor..Kısacası bir insana bir tanı koyup, ömür biçmek nasıl bir iştir anlamış değilim..Olsa olsa umudunu kırıp,ümitsizliğe sevk etmektir..Tamam önceki vakalardan neyin ne olacağı az çok bellidir ama bu bir matematik işlemi de değildir..Yani hayatta neyin kesinliği var ki bunun olsun..

Bu yazdıklarımdan annemin durumunu kötü zannetmeyin, ben orada gördüğüm tüm hastalar adına yazıyorum bunları..Çünkü belki bu yazıyı okuyacak bir kişi bir kanser hastasına ümit dolu bir söz söyler..O da bana yeter..