4 Ağustos 2009 Salı

Berilimiz geldii


22 temmuzda Beril hanım aramıza katıldı..İşte detaylar 21 temmuzda doktorumuzda randevumuz vardı,bir heyecanla gittik..Yarın sabahtan hastaneye gelin kanlarınızı verin ,oda rezerve edelim dedi..Neyse biz gittik hastane çantasını arabanın bagajından çıkarmadık bile..Kanlar alındı,öğleden sonra boşalacak oda ayarlandı ,hatta akşamdan beri aç olan ben su bile içtim ,Allahtan kocamın getirdiği poğaçayı yememişim (annemle eve gidince balkonda son bir kahvaltı yaparız diye yememiştim)..En son hadi bir de nstye bağlayalım sizi dediler..Ara sıra ağrılarım oluyordu ,o gün de vardı..Nst de kontraksiyonların 55e çıktığını ve düzenli bir hal aldığını gören hemşirenin yüzü değişti..Hemen Nuri bey bunu bir görsün diyerek odadan koşarak uzaklaştı..Tabi ben de suyu kenara bıraktım..Sonuçta artık bir gün sonrayı bekleyemeceği belli olan Beril hanımı saat 14.00 itibariyle almaya karar verdiler..Tabi bu sırada biz de herkesi telaşa vermeden ufaktan hastaneye gelmeleri yönünde aramaya başladık..Saat 2 ye çeyrek kala hemşire gelip sondayı taktı ,ameliyathane kıyafetlerini giydirdi ve beni tekerlekli sandalyede götüdüler..Bu sırada annemi hatırlıyorum çok fena ağlıyordu..Ben de ise garip bir mutluluk vardı en sonunda kuzuma kavuşacaktım..Neyse ameliyathane kapısında trombositlerimin çok düşük olduğunu ve genel anestezi almam gerektiğini söylediler ,birden moralim bozuldu çünkü en başından beri epidural istiyordum..Ama yine de o kadar da önemsemedim..Sonra Nuri abi geldi Canım benim hadi bakalım dedi yanaklarımı sıktı sonra aniden başım döndü ve karanlık başladı..
Saat 15.20 ağlayan bebek sesleri,uyanma odasındayım..Gözlerimi açmaya çalışıyorum ama çok zor..Ardından bebeklerin olduğu tarafa bakıyorum,bir tanesi çok ağlıyor benimki mi acaba diyorum..Bir hemşire geliyor elinde benim bebeğim ,ne çok saçı var diyor..Emzirmeye çalışıyor..Çok ağlayan değilmiş demek ki diyorum..Ama düşünceler kafamda uçusuyor..Sonra bizi çıkarmak için hazırlıyorlar..Kapıda babamla kocam bizi bekliyorlar..Tabi herkes bizi farkedince yanımıza geliyor..Odamıza gelince bakıyorum herkes bebeğe bakıyor,beni unuttular sanki..Ama ben de onu istiyorum yanımda,zor bela giydiriyorlar herkes panikte çünkü..Herkes bakınca hemşire emzirmek için yanıma getiriyor..Acemi anne ve acemi, bebek hikayemiz böylece başlamış oluyor...:))
Related Posts with Thumbnails