Psikoterapi

Baba olmak..
Zor tarafları hiç mi yok? Elbette var..
Ama sanki eski hayatlarından çok da farklı değil..
Belki sabah işe gitmeden oynanan bir kaç oyun..
Bazen gece, anne kalkarken duyulan ağlama sesleriyle uykunun bölünmesi..

Yanlış anlaşılmasın benim eşim ilgisiz bir baba değildir.. Ama babalık misyonu (en azından ilk 20 ay için bunu rahatlıkla söyleyebilirim ki) annelik kadar zor değil..Hele de bebeğini anne sütüyle besleyen ve biberonla beslenmeyi kabul etmeyen anneler ne demek istediğimi çok daha iyi anlayacaktır..

İlk doğduğunda zaten bebek annenin bir parçası ve yapışık yaşanıyor..Aman emsin, anne sütü şifadır diyip, iki saatte bir emzirdik..Tabi memeye alışan kuzu, asla biberon istemedi..Bu da annenin iki saatten uzun evden ayrı kalmaması demek oluyordu..Zaten gazı çıktı mı, uyudu mu derken bir saat de öyle geçiyordu..Hele Beril ilk bir yaş boyunca sürekli kusan bir bebekti..Kısaca sık sık üst baş değişimi vs.derken zaman geçiyordu..

Bu süreler boyunca ben hep ilerde bitecek nasılsa diyordum..Fakat azalmayı bırakın aklı erdikçe anneden ayrılmamayı bir misyon kabul etti..Evet babayı özlüyor, hatta gelme saatlerine yakın ''Baba baba '' diye sayıklıyor ama bazen babası o uyuduktan sonra geliyor ve onsuz da gece uykusuna gayet rahat yatabiliyor..

Anne için ise işler çok farklı..Annem ameliyat olduğu gece haricinde bir gece bile bensiz uyumayı denemedi..
Alışsın diye ne uğraştık..Babasına verdim kaç gece uyutsun diye ama yok..Herhalde uyutabildiği gece sayısı bir elin parmaklarını geçmez.

Gece kalktığında da (hala kalkıyor ne yazık ki) sadece beni istiyor..Babası yanına gitse onun kucağına gelmiyor mesela..Yatağın içinde ağlayıp, kaçıyor..Zaten ne zaman uyansa ''Anne , anne''diye bağırıyor..
Mesela gündüz uykularından kalktığında da bakıcıya da aynısını yaptığını biliyorum..İlla annem gelsin o alsın beni yataktan şeklinde bir durum..

Son zamanlarda özellikle anneye yapışma durmumuz son safhada..Her yere benimle gitmek istiyor..Altını anne değiştirsin, yemeği anne yedirsin, anne uyutsun, anne oynasın, vs..

Genellikle ben de severek ve isteyerek yapıyorum tüm bunları ama bazı zamanlar da iş çığırından çıkıyor..Tüm akşamı başbaşa geçiriyoruz mesela..Gece kalkıyor, ben de kalkıyorum ama sabah saat 06:30'da kalkıp yine oynamaya başlıyor..Ve istiyor ki anneyle oynasın..Tabi bu sırada anne gözünü dahi açamaycak bir halde ve biraz da babanla oynayın kızım diyor..Ama ne mümkün babayla oynanan iki oyun sonrası anne yine aklına düşüyor..Odanın kapısına dayanıp, başlıyor bağırmaya sonra da ağlamaya''Anne Anne''..Anne  dayanamıyor tabi alıyor kuzusunu yanına..

Bu ne zamandır böyle..Zombi gibi gezen bir anne, tuvalete bile annesiyle gitmeye çabalayan bir Beril..

Yanlış anlaşılmasın bunlardan çok da şikayetçi değilim..Aksine size çok aşık biri var hayatınızda..Üstelik siz de ona çok aşıksınız..Yabancı birilerinin yanında kafasını boynunuza soktuğunda içten içe mutlu bile oluyorsunuz ama aşk böyle bir şey işte..Bazen zor oluyor..

Ben de ona çaktırmak istemediklerimi blogda yazıp , rahatlıyorum..Bir çeşit psikoterapi belki..En iyi tanıdıklarıma anlatamadıklarımı, hiç tanımadıklarıma anlatmak..

Ve çoğunun anne olduğunu bilip, bunları yaşadıklarını ve seni yargılamayacaklarını düşünüp, sevinmek...