3 Ekim 2010 Pazar

Temel Davranış Refleksi ve Mahremiyet Eğitimi

Sevgili blog dostum anne cafenin son yazısında  Pedagog Adem Güneş'in bir makalesini okudum,sizlerle de paylaşmak istedim..

...Temel Davranış Refleksi gelişmiş bir çocuk kendisine yönelecek bir tehlikenin tehlike olduğunu fark etmese bile, ani bir refleks ile o tehlikeden kendisini koruyabilir. Çocuk, kendisine yönelen anormal davranışın ne anlama geldiğini bilmese dahi ciddi rahatsızlık duyar ve o an o ortamdan uzaklaşmak ister. 
Temel Davranış Refleksi, çocuklara, en kolay olarak 4  7 yaş arasında kazandırılır. Bu yaş aralığındaki çocuklara aşağıdaki yol ve yöntemler izlenilerek bu refleks kazandırılır. 
Bedenim bana aittir bilinci 
Daha bebekliğinden itibaren kendisini rahatlıkla yetişkinlerin eline bırakan bebeğin ilerleyen yıllarda kendi bedeninin farkına varması ve çevresindeki yetişkinlerden ayrı bir birey olduğunu hissetmesi gerekir. Kendi bedeninin kendisine ait olduğu hissini kazanamayan ve kendi bedeni üzerinde başkalarının bir şeyler yapabileceğini düşünen çocuk rahatlıkla taciz tuzağına düşebilmektedir. Anne-babalar, çocukları 4 yaşına gelmeye başladığı andan itibaren çocuklarına vücudunun kendisine ait olduğu bilincini vermelidir. Bu bilincin oluşturulmasında en temel faktör anne-babaların çocuklarının bedenleri ile yapacakları tasarruflarda çocuklarının onayını alma yönünde eğilim göstermektir. Örneğin, terlemiş bir çocuğun atleti izin alınmadan aniden çıkartılmamalı, altını ıslatmış bir çocuğun pantolonu kızgınlıkla ve öfkeyle değil, çocuktan izin alınarak çıkartılmalıdır. Çocuk zamanla kendisinden izin alınmadan bedenine yapılacak müdahaleleri hisseder ve rahatsız olur. 
İzin verirsem dokunabilirsin bilinci 
Bu bilincin oluşturulması için anne baba, çocuğunun vücudunu hoyratça kullanmaktan kaçınmalıdır. Ebeveynlerin çocuklarını öperken Seni öpebilir miyim diye izin istemeleri bu bilincin oluşmasında etkilidir. Çocuğun güçsüz bedeninin, herkes tarafından izinsiz kullanılmasının çocukların kendi bedenlerini koruma refleksini kıracağı unutulmamalıdır. 
Dokunulması yasak olan yerlerim refleksi 
Çocuklar dört yaşından itibaren vücutlarının belli bölgelerine dokunulmasından rahatsızlık duymaya başlamalıdır. Özellikle genital bölgelere dokunulması çocukta ani tepkiye neden olmalıdır. Bu bilincin kazandırılması için dört yaşından itibaren çocukların genital bölgelerine temas azaltılmalıdır. Eş, dost ve akrabalar tarafından çocuk, cinsel organlarına dokunularak, öperek, vurarak sevilmemelidir. 
Fiziksel baskıya direnme refleksi 
Küçük yaştaki çocuklar kendi güçsüzlüklerini ve çaresizliklerini büyüklerin gücünü keşfettikçe anlarlar. Anne-babalar ve akrabalar, çocuklarına olan sevgi gösterileri sırasında çocuklara kendi güçsüzlüklerini hissettirecek kadar büyük ve orantısız güç kullanmaktan kaçınmalıdırlar. Anne-babalar, çocuğuna kendisine güç uygulandığında karşılık verilmesi gerektiğini öğretmelidirler. Bunun için bazen çocuğun istemediği bazı durumlarda gösterdiği tepki, güç gösterisi ile kırılmamalı, çocuğun direncinin işe yaradığı bizzat yaşayarak gösterilmelidir. 
Vücudum görünmemeli hissi 
Çocuklar yürümeye başladığı andan itibaren, çırılçıplak olarak ortada bırakılmamalıdır. Çocuk, hatırlayabildiği en küçük yaşlardan itibaren kendisini genital bölgeleri giyinik olarak hatırlamalıdır. Özellikle dört yaşından itibaren çocuklar çırılçıplak olarak ev içinde veya ev dışında bulunmamalı, giysilerini kendisinin giyip çıkartmasına izin verilmelidir. Kendisini başkalarının yanında çıplak olarak görmeye alışkın olmayan bir çocuk, elbisesinin birileri tarafından çıkartılmasından ciddi rahatsızlık duyacaktır. 
Banyoda başkalarıyla çıplak olunmaması bilinci 
Çocuk, temel davranış refleksi kazanması açısından dört yaşından itibaren anne-babası ile birlikte tamamen çıplak olarak banyoda bulunmamalıdır. 
Tuvalette benden başkası olmamalı bilinci 
Bazı anne babalar, çeşitli nedenlerle ya çocukları ile birlikte tuvalete girmekte veya tuvaletin kapısını aralık bırakmaktadır. Bu davranış çocuğun temel davranış refleksi kazanmasına engel olmaktadır. Her ne sebeple olursa olsun dört yaşına gelen bir çocuk, tuvaletin özel bir mekan olduğunu öğrenmeli, tuvalet ihtiyacını gideren birisinin başkaları tarafından görülmesinin uygun olmayacağını bilmelidir. Çocuk genital bölgelerinin görülmesinden rahatsızlık duymamaya, kendisini tuvalette iken gören birisine tepki vermemeye alışmamalıdır.
Soyunma ve giyinmede yalnızlık ilkesi 
Çocuğun dört yaşından itibaren genital bölgelerinin başkaları tarafından görülmesinden adım adım uzaklaşması gerekir. Bu bağlamda çocukların elbiseleri herkesin içerisinde değiştirilmemelidir. Çocuklar mümkünse elbiselerini kendileri ve kimsenin görmediği bir ortamda değiştirmelidir. Eğer çocuk kendisi elbiselerini değiştiremiyorsa, anne ile ayrı bir odaya gidilerek elbiseler değiştirilmelidir. 
İzin verirsem kabul edilirsin ilkesi 
Anne için çocuk ne kadar büyürse büyüsün çocuktur. O yüzden anne, çocuğunun odasına girerken izin alınması gerektiğini düşünmez. Ancak, çocuk dört yaşına girdiğinden itibaren izin verirsem kabul edilirsin ilkesi hayata geçirilmelidir. Anne-baba, çocuğun odasına girerken izin istemeli, her şeye rağmen onun çıplak vücudu ile karşılaşıldığında özür dilenip kapı kapatılmalıdır. Bu davranış kalıbı hem çocuğun kişiliğine saygıyı, hem de çocuğun rahatsız olduğu bir durumda itiraz edebilme becerisi kazandırılması açısından önemlidir. 


Yabancı kaynaklarda bu ilkelerden farklı olarak gördüğüm bir nokta şuydu:
Tacizciler her zaman çocuklara dokunmak yoluyla değil, kendilerine dokundurmak veya çocukların önünde kıyafetlerini çıkarmak veya çocuklarla cinsellikten bahsetmek, sorular sormak ve küfür etmek gibi yollarla da tacizde bulunabilirler. Çocuklarımıza sadece izinleri olmaksızın kendilerine dokunulamayacağını değil, kendilerinin de başkasına bu şekilde dokunmaması gerektiğini ve diğer konuları uygun bir dille korkutmadan anlatmak gerekiyor.
Şu kaynaktan yaptığım kısa bir çeviri:
Bir yetişkin veya gencin, çocukların yanında gösterdiği davranışlardan rahatsız olursanız, sorunlu davranışlara dikkat ederek önlem alın. Taciz eden veya etme niyetinde olan insanlar:
1. Çocukların kendi sınırlarını çizmesinden, ilgiyi ve fiziksel teması (kucaklama, öpme, gıdıklama) reddetmesinden hoşlanmaz. 
2. Çocuğun cinselliğiyle aşırı derecede ilgilidir.
3. Çocukla baş başa kalma fırsatı kollar ve bu konuda ısrarcıdır.
4. Boş vakitlerinin çoğunu veya hepsini çocuklarla geçirir ve yetişkinlerle vakit geçirmekle pek ilgilenmez.
5. Sık sık çocuğa bakmayı veya geceleri çocuğun yanında kalmayı teklif eder.
6. Ortada bir sebep yokken çocuğa pahalı hediyeler alır ve para verir.
7. Çocuk banyoda veya tuvaletteyken içeri giriverir. 


Tüm çocuklarımızı Allah bu tip insanlardan korusun diyorum ve dikkatli olmak adına çocuklara ne öğretsek kardır diye düşünüyorum..



5 yorum:

elif-kayra dedi ki...

çok güzel ve yararlı bir paylaşım olmuş
teşekkürler

Fatma dedi ki...

Paylaşımınız için teşekkürler.

Hande dedi ki...

Ben de bir kez daha anne cafeye sizler adına teşekkür ederim..

ayşegül dedi ki...

çok teşekkürler handecim.

Mutluanne dedi ki...

Çok güzel bir paylaşım olmuş teşekkürler
sevgiler

Related Posts with Thumbnails