28 Eylül 2010 Salı

Bir Annenin İç Sesi

Bu çocuk gelişimi ve psikoloji konusu beni aştı artık..
Evet, mümkün oldukça kafama uyan doktorların kitaplarını okudum..
İç sesimi hep açık tutup , bana uyanları uygulamaya gayret gösterdim..
Ve her zaman 0-3 yaşın çocuk gelişiminde ve ilerideki hayatında en önemli dönem olduğunu hep gözümün önünde bulundurdum..
Gel gelelim çevre faktörü için yapabileceğim bir şey yok..
Çevremizde öyle garip düşüncelerde insanlar, öyle garip fikirlere sahip anne-babalar var ki,  inanın bazen ne yapacağımı şaşırıyorum..Ki çocuklarımız bu insanların çocuklarıyla aynı yerde büyümük zorunda..

İşin komik yanı bu insanların hareketlerini eleştirmediğim halde onlar bizim ebeveynlik davranışlarımızı sorgulamaya kalkıyor..İşte bu noktada benim sabır sınırlarım zorlanıyor..
Daha önceki yazımda bahsetmiştim benim eşim , kızım ne isterse yapacak karakterde bir baba.
Bazı durumlarda otoriteyi benim uygulamam gerekiyor, hal böyle olunca.. Aramızda dengede tutturmayı çoğu zaman da iyi başarıyoruz..Mümkün oldukça tutarlı olmaya çalışıyoruz ki , bence bu çok önemli..
Yine de  herşeyi kısıtlayan, herşeye hayır diyen insanlar değiliz..
Benim merak ettiğim konu şu çocuk büyütürken çocuğa illa kızılmalı,herşeyi sınırlanmalı mı?
Yoksa belirli şeylerde hayır denilip, hayat algısı yeni açılmış bir bebeğin çevreyi tanıması desteklenmeli mi?
Ben ikinci şıkkı seçenlerdenim..
Belki yanlış yaptığım çok şey oluyor ama iç sesim bunun doğru olduğunu söylüyor..

Son söz olarak, herkes kendi çocuğunu yetiştiriyor arkadaşlar ne olur birbirimize karışmayalım ,böylesi çok daha iyi..

6 yorum:

çakıltaş dedi ki...

evet herkeste ne karışma merakı var ama di mi...

bende şunu merak ediyorum bazen telaş yetiştireme-becerememe panik ve kendine zaman ayıramama...vb biraraya gelince öfkelenmekten alamıyorum kendimi çok sinirleniyorum...sonra da nefret ediyorum kendimden. acaba herkeste oluyormu bu öfkelenme çok merak ediyorum. alakasız oldu ama ölüyorum vicdan yapmaktan...

Adsız dedi ki...

Hande'cim ben de kesinlikle ikinci şıkkı tercih edenlerdenim. Herşeye hayır dediğin zaman çocuk bir süre sonra "hayır" kelimesini ciddiye almaz ki! Osi'ye her zaman ona zarar vereceğini düşündüğüm tehlike yaratabilecek konularda HAYIR demeye özen gösterdim. Sen de kendi iç sesini dinlemeye devam et bence.

nehirineylemleri dedi ki...

Çok haklısın!
Ben de senin gibi annelerdenim. Etrafımda bana sinir olan insanlar çok oluyor. Yani içlerinden söylenenler:)
Olsun biz mutluyuz.
Sevgiler

Hande dedi ki...

@çakıltaş:hissettiklerinde çok haklısın..herşeye yetişebilmek çok zor ,çok normal,kendine haksızlık etme..

@ece:bizim doktorumuz da bunları önerdi,sınırlı şeylere hayır,hayır anlamsız bir sözcük olmamalı diye düşünüyorum..

@nehirineylemleri:şekerim bunlar artık dışlarından açık açık söyleniyor ben de ona bozuluyorum..neyse herkesin fikri kendine..

Efsun dedi ki...

Hande cok güzel bir konuya deginmissin, bende senin gibi düsünüyorum. Cocugun ilk 4 senesinde hayatindaki temel taslari oluturacak saygi, sevgi gibi kavramlari ögrenmesinden ve yer geldiginde HAYIR larla sinirlarini tanimasindan yanayim. Dedigin gibi cocuk HAYIR in anlamini bilsin. Bende gestapo anne degilim ama, bizdede otorite benim, Thomas'ta kiyamaz Leon Can yaptirir ona her istedigini:) Türkiye'de cevremizde cok cocuk gözlemleme sansim oldu bu sefer, cevremdekilerin yapilarindan kaynaklaniyor olsa gerek ciddi bir terbiye ve disiplin problemi var. Leon Can'in yasinda annesine defoool giiit, rahat biraaak, sinir ediyorsun beniii, aptaaal diye bögüren cocuk duydum sok oldum valla! Tabiiki herkes cocugunu bir sekilde yetistiriyor, onlarda büyüyüyor bizimkilerde. Ama nasil büyüyorlar iste degilmi... HAYIR i diyecegimiz yeri bilmek önemli galiba..

Hande dedi ki...

Efsuncum çok güzel yazmışsın tatlım,hayır kelimesini gerekli yerde kullanmak ne kadar önemli bir anlasa şu insanlar..

Related Posts with Thumbnails