Küçücüğüm Her Şeyim

Temmuz aylarını hep çok severdim..Sonra bir temmuz bebeğim oldu ve daha çok sever oldum..İki gün sonra Beril iki olacak inşallah..Dünya üzerinde geçirdiği iki yılı bitiyor..


İki sene önce bugün ne çok heyecanlıydım..Yüzünü merak ediyordum en çok, kime benzeyecekti acaba? Sonra onu ilk gördüğüm an, tek düşündüğüm sağlıklı mı, iyi mi? Saçları ne çok ..Oysa ben kel bir bebeğim olur diye düşünmüştüm..Simsiyah saçlıydı  o zaman, şimdi kestane rengi..Hemşire emzirmek için getirmişti onu, emiyor, süt geldi demişti..Ne çok sevinmiştim..Halbuki hiç bir şey hissetmiyordum..Hani bu emzirme çok acılı bir şey demişlerdi..Sonradan kan damlayan göğüslerle emzirirken anlayacaktım..

Anladığım daha bir çok şey oldu..Anneme ve ananeme hak verdim pek çok kez..Yüreğin ağzında gezmekmiş annelik bunu anladım en çok..Hep temkinli olmak, bir başkasının yediği yemeğin senin karnını doyurabilmesiymiş,o hastayken kendin hastaymış gibi hissetmekmiş..Eksik parçasını bulmasıymış insanın..Garip bir anahtar, kilit ilişkisiymiş bu..

Son bir kaç aydır, babayı da çok sevmekle birlikte hala Beril, anneci bir bebek çocuk..Hala ağız alışkanlığı bebek demek istiyorum ama kabul edelim, o artık bir çocuk..Benim gözümde eminim hep bebek kalacak, bunu ananemden biliyorum..

İki yıl önce nasıl büyüteceğim dediğim miniciğim, şimdi koşan, zıplayan, konuşan bir minik insana dönüştü..Bazı geceler hala minik bir bebek kıvamındaysa da o artık bir Beril abla oldu..

Sağlıklı ve mutlu yıllarını hep birlikte kutlamak dileğiyle güzel prensesim..Doğum günün kutlu olsun..