Turist

Dün akşam Beril yine mızmızlanıp yemek yemezken ,herşeyi mama sandalyesinden aşağı atıp arkalarından bakarken..Ben son  enerjimle ve yine de sabırla tek bir lokma yese kardır diye gözünün içine bakarken..
Birden kapı çaldı..Kapımızda üst kat komşusu perişan bir halde,ateş ölçer var mı sizde diye soruyor..Bir haftalık bebekleri sürekli ağlayıp,yanım yanım yanıyormuş meğer..Ama ne anne ne baba ateş ölçeri kullanmayı bile bilmezken ateşlenen bebeğe akşamın bir saatinde ne yapacaklarını şaşırmışlar..

Ben de çıktım bakayım bir diye bebeğe..Neyse ki ateş ölçerle ölçünce ateşi çıkmadı bebişin..Ama yazık daha ufak olduğu için süt içmeyi bile bilemiyor ..Belki de ona sinerlenip ağlıyor.. Tabi hava sıcak o da ağlaya ağlaya kıpkırmızı olup ateşlenmiş  bir hale geliyor..O anda kendi halime şükür ettim,döndüm geldim eve..

Ne zordu o ilk günler sürekli ağlayan bir bebek,ne yapacağını bilemeyen bir anne baba..Sürekli birşeyler yumurtlayan kafa karıştırma mafyası..

Tamam ben de yorgunum ,Beril hala gece uyumuyor ama en azından huyunu suyunu öğrendim..Rutinini bozmazsak sebepsiz ağlayan bir çocuk değil..Ya da belki ilk zamanlarda da değildi ama biz onun dilini bilmiyorduk..Sanki yabancı bir ülkeye gelmiş bir turist gibiydi..Kimse hangi dili konuştuğunu anlamıyordu ve o bu ülkeye yabancıydı,korkuyordu..Şimdiyse o bizim dili öğreniyor,biz onunkini..Ve artık anladı artık kesin dönüş ihtimali yok..:))

Görsel:Selçuk Erdem